ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ

ΑΣΚΡΑΙΟΣ
(συλλογη 'Ασαλευτη Ζωη')

Γυριζω απο τ' αγυριστο ταξιδι, απο τους τοπους
π' ολο το εμπα ξερουνε και που ποτε το εβγα
τον ηλιο πως ξαναειδα τον, πως ηυρα τους ανθρωπους!
Κ μη μου πεις 'ελα κοντα'  κ μη μου κραξεις  'φευγα'
ω  ξενε που σ' αγναντεψα κ γνωρισα ποιος θα' σαι
Οσο κοντα σου κ να' ρθω παντα μακρια θα στεκω.
αερας ειναι η σαρκα μου κ φως, μα μη φοβασαι
σαρκα ειν' ο λογος μου κ ζει κ σαν εσε τον πλεκω
'Θαμα ειν ο λογος σου ' θα πεις, μα σωπα , στασου κ ακου!
παλε πυκνωνει το ειναι μου κ γινεται θαμπο!
Στον Αδη αν αλλαξα , ανθρωπος δεν ημουνα του κακου
Παλιο τραγουδι της ζωης με σε ξαναρχινω
                         
...

Τυφλος του Ολυμπου ραψωδος ο Θειος Μελησιγενης.
θνητους αταραχα , ηρωες, θεους υμνολογα
Απο μια βρυση ανησυχη, τραγουδι μου εσυ , βγαινεις
κ η λαβα παντοτε εισ' εσυ κ η φουσκοθαλασσια
Ακου , ο Ασκραιος ειμαι εγω, δεν ειμ' εγω τεχνιτης
των ησυχων χρυσονειρων, των ιλαρων σκοπων
της μαυρης γης που την πατω με σερνει εμε ο μαγνητης
ο νους μου παει με τα φτερα των αναστεναγμων.
Ραχουλες, ειμαι ο πιστικος της ημερης αρναδας
οργωνω, σπερνω , ιδροκοπω, του καμπου δουλευτης,
κ λουζω το τραγουδι μου στης δροσοπρασιναδας
τα δακρυα, κ στα δακρυα της δυσκολης ζωης
Ξωμαχο εισαι , τραγουδι μου, τ' αλετρι ειν η χαρα μου
τα κυματα τους ταιριασαν τα σταχια κ οι ρυθμοι
ρηγαδων ξεφαντωματα δεν ξερουν τ'ονομα μου.
Το ξερει  η μοναξια, το φως κ η νυχτα κ η ψυχη
Καματερα, το ξερετε, σπρωγμενα απ΄τη βουκεντρα
μια λαμψη αξηγητη φωταει τα βυθη σας θαμπα
το διαλαλαν οι γερανοι , κ τα μεγαλα δεντρα
τ΄ακουσαν κ περπατησαν κ ηρθανε  πιο σιμα
........................................